از علم روان‌درمانی چه می‌دانید؟

روان درمانی یک روش درمانی است که توسط درمانگر متخصص انجام می شود. در این روش، روان درمانگر اختلالات روحی – روانی، احساسی ، شخصیتی و رفتاری فرد را از طریق روش هایی مثل گفتگو کردن با بیمار، گوش دادن به حرف های او و ارائه راهنمایی و راهکارهای درمانی مناسب درمان می کند.

پیشینه تاریخی روان‌درمانی

روان درمانی ، از اواسط قرن هیجدهم در دنیای غرب مورد توجه قرار گرفت. مسمر اولین کسی بود که روش درمانی خود را استفاده علمی از خواب مصنوعی حیوان نام گذاشت که روش او ، به شکل هیپنوتیزم امروزی درآمد. فروید با نبوغ خود در این روش شهرت یافت. همچنین روش درمانی پاولف ، اسکنیر و نظریه های شناختی گسترش چشمگیری یافت. بقراط هم به عنوان یک روان درمانگر با روش درمانی خاص خود مشهور گشت.

شیوه‌های روان‌درمانی

1. آموزش افزایش مهارت های فردی با دیگران: آموزش چگونگی مطرح کردن عقاید، احساسات و افکار به شکل مناسب که شما می توانید این روش را در ارتباطات شخصی مثل اختلافات زناشویی ، افسردگی، اختلالات جنسی، رفتارهای عصبی و پرخاشگری به کار ببرید.
2. آموزش حل مشکلات: در این روش، بیمار آموزش می بیند که با توجه به آگاهی، دانش و منابع اطلاعاتی موجود برای حل مسائل و مشکلات پیش روی خود اقدام کند.
3. آموزش تشخیص رفتارهای نامناسب و اشتباه: از طریق این روش روان درمانی ، فرد می تواند رفتارهای نامناسب و نادرست خود را شناسایی و رفتارهای مناسب را جایگزین نماید.
4. مدیریت اضطراب و استرس : در این روش روان درمانی از شیوه های درمانی آرام بخش برای درمان بیمار استفاده می شود که آموزش می بیند عوامل استرس زا را شناسایی کرده و آنها را مدیریت کند در نتیجه به آرامش برسد.
5. مهارت های گفتگو و ارتباط چشمی شامل گرمی و صمیمیت در روابط، سهولت در گفتگو، همدلی ، ارتباط چشمی است.
6. آموزش تغییر باورهای مشکل آفرین اشخاص: روان درمانگر به بیماران کمک می کند تا افکار ناسالم خود را شناخته و از پیامدهای منفی آن آگاه شوند و افکار سالم و درست را جایگزین آن نمایند.
7. آموزش کنترل و مدیریت خشم: از کوره در رفتن، سریع عصبانی شدن ، داد زدن، شکستن یا پرتاب کردن اجسام، در را محکم کوبیدن ، آسیب رساندن یا زدن خود و دیگران از جمله مواردی است که از روش روان درمانی برای رفع آن استفاده می شود.
8. روش تغییر عادت ها: در این روش به مراجعین آموزش می دهند که چگونه عادت های ناسالم خود را بشناسند و برای ترک آنها اقدام کنند. اختلالاتی از قبیل مکیدن انگشت، پلک زدن شدید و کندن مو استفاده می شود.
9. شیوه مواجهه با محرک های مختلف که در آن روان درمانگر ، بیمار را با هر محرکی که در وی رفتار یا هیجان نامطلوب ایجاد می کند ، مواجه می نماید تا در مقابل این محرک واکنش نامطلوب نشان ندهد. مثل ترس از ارتفاع
10. پذیرش رویدادهای ناخوشایند غیرقابل کنترل که به معنای شناسایی و پذیرش رویدادهای ناخوشایندی است که امکان کنترل آنها وجود ندارد. در این روش ، روان درمانگر با استفاده از روش های مختلف همچون مراقبه به بیمار کمک می کند تا رویدادهایی که تغییرناپذیر هستند و باعث ایجاد احساس های دردناک می شوند را پذیرفته و از فشارهای روحی و روانی رهایی یابد.

۳ گروه از افراد به روان درمانی نیاز دارند

1. روان پریشها : این افراد با شناسایی خود در موقعیتهایی قرار می گیرند که بتوانند استرس و اضطرابهای خود را کنترل کنند.
2. روان رنجورها : اشخاصی هستند که بخاطر مشکلات و حوادث زندگی دچار آسیبهایی در روند رشد و یادگیری شده اند یا دچار واکنشهای روانی مثل داغ دیدگی شده اند که تحت روان درمانی قرار می گیرند.
3. افرادی که رفتارشان برای خود و دیگران آزاردهنده است.