برخورد با اندیشه‌های افسرده‌کننده

[vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1547980608607{margin-bottom: 0px !important;}”]شما نمی‌توانید گرایش به احساس افسردگی را با یک فرمان بس است یا توقف از میان بردارید. این کار عملی نیست، اما می‌توانید اقدامات اصلاحی صورت بدهید. می‌توانید درباره‌ی چگونه تغییر دادن اندیشه‌های افسرده‌کننده تصمیم بگیرید.

تغییر کردن را انتخاب کنید

وقتی آینده‌ی شما تحت تأثیر بدبینی افسرده‌کننده باشد، ممکن است بدبینی را حقیقت در نظر بگیرید. اما اگر وانمود کنید که می‌توانید خود را از این دردسر نجات دهید، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر این را انتخاب کنید، می‌توانید متحول شوید.
شارل رنوویه، فیلسوف فرانسوی، به این نتیجه رسید که اشخاص اغلب طوری رفتار می‌کنند که عادت‌های منفی خود را نمی‌بینند اما معمولاً به روی خودشان نمی‌آورند. فاصله گرفتن از این عادت‌های منفی زمانی ایجاد می‌شود که مسیر متفاوتی را برگزینیم.
ویلیلم جیمز، بنیانگذار روانشناسی نوین قرن نوزده امریکا که از افسردگی شدید رنج می‌برد، به این نتیجه رسید که استفاده از فلسفه‌ی اراده‌ی آزاد رنوا به او کمک می‌کند و اگر فکر خود را تغییر دهد، می‌تواند زندگی خود را دگرگون کند. بعد او کاری را که فکر می‌کرد می‌تواند انجام بدهد، انجام داد.
آیا آزاد شدن از اندیشه‌‌ی افسرده‌کننده یک انتخاب است؟ اشخاص می‌توانند با تغییر دیدگاه‌های خود اندیشه‌های افسرده‌کننده خود را تغییر دهند. برای مثال، احساس یأس و درماندگی یک اندیشه است، می‌توانید عقاید و نظراتی را اتخاذ کنید که با اندیشه‌ی یأس و نومیدی منافات داشته باشد. این‌گونه می‌توانید اندیشه‌های منفی کمتری را به ذهن خود راه دهید که مخالف اندیشه‌ی یأس و درماندگی باشد. این اقدام سبب می‌شود که کمتر به اندیشه‌های منفی فکر کنید.
“چرا اراده روی زبان و روی انگشتان تأثیر دارد اما روی قلب و کبد تأثیر ندارد؟” این سؤالی است که دیوید هیوم، فیلسوف قرن هجدهم، مطرح ساخت. هیوم به درستی خاطرنشان می‌کند که کنترل کردن همه‌ی جنبه‌های خود با محدودیت همراه است. با این حال، می‌توانید با رعایت نکاتی از اندیشه‌های افسرده‌کننده فاصله بگیرید.[/vc_column_text][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/01/knjbhvgf.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1547980276202{margin-bottom: 0px !important;}”]

آزادی و محدودیت

احساس خارش کردن در نقطه‌ای از بدن چیزی نیست که شما آن را انتخاب کنید. خاراندن خود به خود محل خارش یک تکانه است. انتخاب وقتی پیش می‌آید که مقاومت می‌کنید. مثلاً از خاراندن محل خارش به این علت که ممکن است تولید عفونت کند خودداری می‌ورزید.
انتخاب و تغییر برای انواع روان‌درمانی‌ها و از جمله درمان افسردگی نقش کلیدی بازی می‌کند. با کاستن از جنبه‌های منفی و اضافه کردن جنبه‌های مثبت تغییر ایجاد می‌شود.
می‌توانید از زوایای مختلفی به تغییر نظر کنید. می‌توانید با ایجاد تغییرات محیطی به خواسته‌ی خود برسید. می‌توانید باورها و ارزش‌های خود را تغییر بدهید. می‌توانید محتوای فکری خود را تغییر دهید. این انتخاب‌ها دربرگیرنده‌ی محدود کردن عادات قدیم و اتخاذ اقدامات جدید است.
اگر تصمیم بگیرید که اندیشه‌ی منفی خود را اصلاح کنید به احتمال زیاد کار خوب قابل ملاحظه‌ای انجام می‌دهید. می‌توانید با اندیشه‌های افسرده‌کننده برخورد کنید. می‌توانید خودتان، زندگی‌تان و دیگران را بپذیرید. می‌توانید در برابر افسردگی‌های آتی مقاومتی ایجاد کیند. حتی وقتی به لحاظ بیولوژیکی شرایط بیماری افسردگی دوقطبی را داشته باشید، کاستن از اندیشه‌ی افسرده‌کننده ممکن است حالتان تا حدود زیاد بهتر شود.

انجام دادن و انجام ندادن

تحت تأثیر افسردگی احساس می‌کنید که قدرت حرکت خود را از دست داده‌اید. مسئله این نیست که نمی‌توانید نوک مدادتان را تیز کنید. به جای آن، فکر می‌کنید که نمی‌توانید. اما اگر به خودتان فشار بیاورید که می‌توانید کاری را انجام بدهید و آن کار را بکنید، به فراسوی افسردگی می‌روید.
می‌توانید دو اندیشه‌ی متناقض داشته باشید: “من افسرده‌تر از آنم که بتوانم حرکتی بکنم و بنابراین نمی‌توانم.” و دیگری “احساس افسردگی می‌کنم، اما هنوز می‌توانم پلک بزنم یا نوک مدادم را تیز کنم.” این باور دوم درست است و حقیقت دارد. وقتی این را بپذیرید، می‌توانید اقدامات خود را کنترل کنید.
سعی کنید به جای فعل نتوانستن فعل توانستن و خواستن را صرف کیند. می‌توانید خود را وادار کنید که این کار را بکنید و مثلاً نوک مداد را تیز کنید. گرچه افسردگی می‌تواند اراده‌ی شما را سست کند، اما اراده‌ به کلی از شما بیرون نمی‌رود. اراده باقی می‌ماند تا آن را به عمل و اقدام فراخوانید.

نداشتن نیرو و مسامحه کردن

“نمی‌توانم” می‌تواند تفکر نداشتن نیرو و قدرت باشد. وقتی احساس افسردگی می‌کنید اینکه به خود بگویید توان تیز کردن نوک مدادتان را ندارید یک باور است، اما واقعیت نیست. در واقع، این به نوعی یک تفکر تعللی است که شما برای مسئله‌ای راه‌حل پیدا می‌کنید اما معتقدید که نمی‌توانید قدم اول را برای اجرای خواسته‌تان بردارید. با این نوع فکر کردن شما به تأخیر انداختن را ادامه می‌دهید.
اما چه اتفاقی می‌افتد به جای اینکه بگویید “من نمی‌توانم” تا احساس خود را بیان کرده باشید، از عبارت “این برای من غیرممکن است” استفاده کنید؟ مثلاً بگویید: “برای من غیرممکن است که نوک مدادم را تمیز کنم، یا برای من غیرممکن است که احساس اضطراب و افسردگی نکنم.” راستی؟ آیا به واقع این‌گونه است؟ واقعیت این است که غیرممکن نیست. با این حال ممکن است انجام دادن آن مشکل باشد.

روش سقراطی

سقراط فیلسوف باستانی یونانی مشهور است که برای رسیدن به حقیقت سؤالات مفید و مؤثری می‌کرد.
سقراط از روش سه‌گانه‌ای برای تمیز دادن حقیقت از نادرستی استفاده می‌کرد. شما هم می‌توانید از روش طرح سؤال سقراط برای برطرف کردن افسردگی استفاده کنید. بدین منظور باید اقدامات زیر را انجام دهید:
۱- یک اندیشه‌ی افسرده‌کننده را تعریف کنید.
۲- مثال‌هایی در حمایت از تعریف خود بیاورید.
۳- استثناها را مشخص سازید.[/vc_column_text][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/01/jsdjakshja.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1547980298392{margin-bottom: 0px !important;}”]اگر بگویید که درمانده‌اید و نمی‌توانید از افسردگی فرار کنید سقراط ممکن است بپرسد: “ممکن است بگویید درمانده بودن یعنی چه؟” ممکن است جواب بدهید: “نمی‌توانم تغییر کنم.” و بعد سقراط ممکن است بپرسد: “چگونه نمی‌توانی تغییر کنی؟” ممکن است شما بگویید: “هر کاری که بکنم باز هم افسرده باقی می‌مانم.” سقراط ممکن است از شما بخواهد بگویید و به مواردی اشاره کنید که افسرده نبودید. شما ممکن است بگویید: “وقتی با سرعت راه می‌روم.” سقراط ممکن است بپرسد: “اگر نمی‌توانی تغییر کنی، چرا وقتی به سرعت راه می‌روی احساس بهتری پیدا می‌کنی؟”
در اینجا به مثال دیگری در مورد روش سقراطی در برخورد با اندیشه‌ی افسرده‌کننده “هیچ کار درستی را نمی‌توانم انجام دهم” اشاره می‌کنیم.
۱- اندیشه را تعریف کنید: “هر کاری بکنم، آن کار را اشتباه انجام می‌دهم.”
۲- مثال‌هایی بیاورید که از این اندیشه حمایت کند: اشتباه در محاسبه‌ی مالیاتی، تکمیل دیرهنگام درخواست استخدام.
۳- به استثنائاتی مراجعه کنید: تحصیل کردن و مدرک عالی گرفتن، پیدا کردن یک همسر عالی.
وقتی به خود بگویید هیچ کاری را نمی‌توانید به درستی انجام دهید، به مضمونی که این اندیشه در آن شکل گرفت توجه کنید. آیا منظور این است که کمتر از حدی که ترجیح می‌دهید در موقعیت خاصی عمل می‌کنید؟ اگر این‌طور است، ممکن است گرفتار تعمیم مبالغه‌آمیز باشید. در این شرایط به خودتان سخت می‌گیرید زیرا نمی‌توانید کامل نبودن را تحمل کنید. از روش سقراطی به عنوان ابزاری برای پاره کردن ارتباط میان خلق افسرده و اندیشه‌های مرتبط با آن استفاده کنید.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]