اعتیاد و تئوری‌های درمانی

[vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1549092999500{margin-bottom: 0px !important;}”]ترک عادت مصرف مواد مخدر تجویز شده – و یا هر نوع اعتیاد دیگر – یک موفقیت بزرگ است. اما برای اکثر افراد مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر، سم زدایی تنها آغاز یک درگیری طولانی مدت در برابر اشتیاق به مصرف مواد و عود دوباره آن است.

اعتیاد و تئوری های درمانی

ترک عادت مصرف مواد مخدر تجویز شده – و یا هر نوع اعتیاد دیگر – یک موفقیت بزرگ است. اما برای اکثر افراد مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر، سم زدایی تنها آغاز یک درگیری طولانی مدت در برابر اشتیاق به مصرف مواد و عود دوباره آن است.
مشاوره بخش مهمی از درمان سوء مصرف مواد برای بسیاری از افراد است. درمان رفتاری شناختی، مشاوره خانوادگی و سایر روش های درمانی می تواند به افرادی که از اعتیاد به مواد مخدر بهبود یافته اند، کمک کند تا به درمان خود ادامه دهند. روان درمانی نیز می تواند سایر شرایط روحی و روانی را که اغلب منجر به تجویز و سوء مصرف دارو می شود، درمان کند.

 

چرا مشاوره در درمان اعتیاد مهم است؟

اعتیاد به مواد مخدر بیش از یک وابستگی فیزیکی به مواد مخدر است. حتی پس از سم زدایی، زمانی که وابستگی فیزیکی حل شده است، معتادان در معرض خطر شدت و عود اعتیاد هستند. عوامل روانشناختی و اجتماعی اغلب محرک های قوی برای شدت گیری مجدد مصرف دارو و شروع دوباره اعتیاد هستند:

• استرس، خصوصا استرس های ناگهانی زندگی
• نشانه ها و عوامل محیط زیستی، مانند بازدید از یک محله
• اجتماع و محیط اجتماعی، مانند وقت گذراندن با دوستان که همچنان از مواد مخدر استفاده می کنند.

این عوامل می توانند خواست های مداوم و تقریبا غیر قابل انکار را برای استفاده از مواد مخدر ایجاد کنند. مشاوره مصرف مواد مخدر کمک می کند تا معتادان از اشتیاق فرار کنند و بیاموزند که بدون مواد مخدر با زندگی مقابله کنند.

 

چندین روش مشاوره برای سوء مصرف داروهای تجویزی در دسترس است و در بین این روش ها هیچ یک بر دیگری برتری ندارد. به همین ترتیب، هیچ رویکردی برای افراد مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر تنها رویکرد مناسب نیست. برنامه درمان مناسب سوء مصرف مواد کاملا به نوع اعتیاد و نیازهای فرد معتاد بستگی دارد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/01/unnamed-file-45.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1548848535103{margin-bottom: 0px !important;}”]روش های درمانی نظیر:

۱٫ روش درمانی فردی و گروهی

در حالی که هر درمان مشاوره ای برای درمان سوء مصرف دارو بر دیگری برتری ندارد، معمولا درمان گروهی بر درمان فردی ارجحیت داده می شود. در درمان گروهی، یک فرد بسیار محتمل است که توسط همنوعانی که به درمان روی آورده اند هم به چالش کشیده شود و هم حمایت شود. برنامه های دوازده گانه مانند مواد مخدر پنهان (Narcotics Anonymous)، گروه ای است برای حمایت از هم نوعان (که توسط یک روان درمانگر آموزش دیده رهبری نمی شود و به همین ترتیب یک گروه درمانی به حساب نمی آید) که می توانند از برنامه های بهبودی قابل توجه باشند.
درمان فردی می تواند در مورد تشخیص دوگانه مفید باشد: همزیستی دو افسردگی، اختلال دوقطبی یا سایر شرایط سلامت روانی مهم که مستقیما به درمان نیاز دارد، جدا از اعتیاد به مواد مخدر.

۲٫ روش درمانی سرپایی و جداسازی محیطی

روش درمان جداسازی محیطی، فرد معتاد را از محیطی که به او اجازه مصرف مواد را داد، جدا می کند و عادات و مهارت های جدید را برای زندگی پاک به او می آموزد. در این روش درمانی فرد برای یک دوره چند هفته یا چند ماهه به یک مرکز تخصصی می رود. در حالی که در کوتاه مدت این روش بسیار موثر است، بحث وجود دارد که آیا برنامه های روش جداسازی محیطی منجر به دوری طولانی مدت تری از مواد مخدر نسبت به برنامه های سرپایی می شود یا خیر. معمولا در روش جداسازی محیطی پس از بازگشت به محیط خانه، که در آن فرصت برای ادامه استفاده از مواد مخدر در دسترس آسان است، امکان عود و بازگشت اعتیاد بیشتر است. برنامه های درمان اعتیاد جداسازی محیطی مخدر گران هستند و معمولا توسط بیمه پوشش داده نمی شوند.
برنامه های درمان سرپایی معمولی برای درمان مداوم و تجویز دارو است.

۳٫ روش درمانی رفتاری شناختی

درمان رفتاری شناختی – یا CBT – به فرد یاد می دهد که چگونه می تواند به رسمیت شناختن روحیه، افکار و موقعیت هایی که وسوسه دارو را تحریک می کنند، یاد بگیرد. یک درمانگر به فرد کمک می کند تا از این عوامل جلوگیری کند و افکار و احساسات منفی را با افراد سالم تر که با تردید سازگاری بیشتری دارند، جایگزین کنند.
مهارت های آموخته شده در درمان شناختی رفتاری می تواند یک عمر طول بکشد، که آن را یک روش بالقوه قوی از درمان سوء مصرف مواد می کند. با این وجود، تمام درمانگرها در روش های شناختی رفتاری درمان نمی کنند، زیرا که می تواند بسیار پیچیده باشند.

۴٫ روش درمانی مدیریت احتمالی

در درمان مدیریت احتمالی، فردی دارای سو مصرف موادی که درمان می شود، انگیزه های مثبت برای تمیز نگه داشتن را دریافت می کند. کوپن برای کالاها و خدمات، و یا امتیازات و آزادی در برنامه های درمانی سخت تر و فشرده تر، از انگیزه های رایج است. درمان مدیریت احتمالی در مطالعات توانبخشی مواد مخدر موثر است. اما شکاکان هزینه های بالای این درمان را نشان می دهند و زمانی که انگیزه ها متوقف می شوند، اثرات مثبت آن کاهش می یابد.

۵٫ روش درمانی مصاحبه انگیزشی

درمان های سنتی برای درمان سوء مصرف مواد شامل مقابله رودررو بودند. معتادان استاد انکار هستند و درمان باید بتواند دیوار های فکری آن ها را از بین ببرد تا بتوانند واقعیت اعتیاد خود را بپذیرند. در حالی که مقابله ممکن است هنوز نقشی داشته باشد، بسیاری از درمانگران به جای آن روش مشاوره جدیدتری به نام مصاحبه انگیزشی را ترویج می کنند. در مصاحبه انگیزشی، یک درمانگر در پی درک و افزایش انگیزه طبیعی فرد معتاد برای تغییر است. به عنوان مثال، اگر شخص نشان دهد که او از طریق عشق به خانواده اش انگیزه می گیرد یا به کار باز می گردد، این ممکن است تمرکز درمان باشد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/02/unnamed-file.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1548848449183{margin-bottom: 0px !important;}”]

۶٫ روش درمانی زوج ها و خانواده

سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد به مواد مخدر نه تنها بر زندگی کاربر تاثیر می گذارد؛ بلکه کل خانواده را تغییر می دهد. روابط قوی با خانواده و دوستان برای درمان اعتیاد به مواد مخدر ضروری است. روش های مختلف مشاوره شامل همسر و سایر اعضای خانواده معتاد می شوند.
مزایای بالقوه ای در خانواده یا زوجین درمانی وجود دارد:
• اعضای خانواده می توانند به عنوان نیروی قدرتمند برای تغییر در زندگی فرد معتاد عمل کنند.
• اعضای خانواده می تواند احتمال حضور و پایبندی فرد در درمان را افزایش دهد.
• هر عضو خانواده می تواند زخم های اعتیاد خویش را در زندگی را بهبود بخشد.

۷٫روش درمانی نگهدارنده

اغلب متخصصان معتقدند که اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری مزمن و عود کننده است. درست مثل سایر بیماری های مزمن مانند دیابت و یا فشار خون بالا، درمان اعتیاد به مواد مخدر در برخی مواقع باید طول عمر داشته باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر همچنان به درمان نگهدارنده ادامه می دهند. یک نوع از بوپرنورفین (پروبوفین) در حال حاضر به عنوان یک ایمپلنت در زیر پوست برای جلوگیری از عود بیماری وابسته به مواد مخدر موجود است. این دوز ثابت بوپرنورفین را برای شش ماه فراهم می کند و می تواند توسط افرادی که سم زدایی حاد را به اتمام رسانده اند و در دوز پایدار بوپرنورفین خوراکی نگهداری شوند موثر باشد. داروهای دیگر عبارتند از متادون، نالترکسون (که بلوک گیرنده های اپیدمی را مهار می کند و مانع تولید مواد مخدر می شود) یا سوپوکسون (بوپرنورفین / نالوکسون) – داروهایی که گاهی اوقات برای سال ها به طول می انجامد تا خطر ابتلا به عود را کاهش دهند. به همین ترتیب، آنها همچنین باید به نوعی مشاوره نیز ادامه دهند.

 

ایده درمان دراز مدت در تضاد با ای ایده که فرد احتمالا در مدت زمان نسبتا کوتاه پس از شرکت در برنامه بازسازی مواد مخدر “درمان” می شود، می باشد. با این حال، شواهد نشان می دهد که درمان مادام العمر با داروهای نگهدارنده همراه با مشاوره باید دارای استاندارد تجویز داروی مخدر برای اکثر افراد مبتلا به اعتیاد به مواد باشد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/02/unnamed-file-1.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row]