شیوه‌های فرزندپروری از نگاه روانشناسی خانواده

[vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1566807829591{margin-bottom: 0px !important;}”]در این مقاله به شیوه‌های فرزندپروری از دیدگاه روانشناسی خانواده می پردازیم. برای تربیت فرزندان بهتر است چه شیوه ای را در پیش بگیریم. روشی سختگیرانه و مقتدرانه و یا روشی آسان گیرانه؟ کدام یک می توانند در تربیت فرزندان اثرگذارتر باشند؟ نحوه تعامل با فرزندان و شیوه فرزندپروری چگونه به شکل گیری شخصیت آنها کمک می کند؟ شیوه تربیتی ما چه اثراتی بر فرزندمان دارد و ممکن است به چه نتایج مثبت و یا منفی منتهی شود؟ چه نوع شیوه تربیتی باعث افزایش مهارت های اجتماعی و موفقیت در بزرگسالی می شود و کدام شیوه به کاهش عزت نفس و شکست در زندگی می انجامد؟ روانشناسی خانواده در این باره چه می گوید و بهترین شیوه برای تربیت فرزندان کدام است؟

شیوه های فرزندپروری

یکی از نکات مهم و کلیدی در خانواده هایی که دارای فرزند هستند تربیت فرزندان و سبک فرزندپروری است. تربیت فرزندان از پیچیده ترین رفتارهایی است که در خانواده اتفاق می افتد. روانشناسان همواره تربیت فرزندان را از مهم ترین و حساس ترین فعالیت ها دانسته اند، چرا که می تواند بر عزت نفس و آینده فرزندان اثراتی ماندگار داشته باشد. لازم به یادآوری است که سبک فرزندپروری، شیوه ارتباط والد و فرزند را به خوبی نشان می دهد. به همین دلیل هم بسیاری از روانشناسان شیوه های مختلفی در رابطه با تربیت فرزندان معرفی کرده اند. این شیوه ها براساس تحقیقات و پژوهش های بسیار بر شخصیت و رفتار کودکان طراحی و تدوین شده است. تربیت فرزندان اما از نحوه تعامل با آنها شکل می گیرد. این که با چه روشی و چگونه فرزند را تربیت کنیم می تواند بر شکل گیری شخصیت او اثر زیادی داشته باشد و این مسئله اهمیت شیوه های فرزندپروری را نشان می دهد. بنابراین شیوه فرزند پروری یکی از مهم ترین اقدامات در میان خانواده است. روانشناسی خانواده دیدگاه های مختلفی درباره شیوه های فرزندپروری و تربیت فرزند دارد که در ادامه آنها را مرور خواهیم کرد. با امیدان حضور جوان همراه باشید.[/vc_column_text][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/08/casca.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1566807449669{margin-bottom: 0px !important;}”]

شیوه فرزندپروری مستبدانه

در این شیوه قوانینی زیادی وضع شده است و نظم وانضباط از اهمیت بالایی برخوردار است. والدینی هستند که شیوه سختگیرانه ای را در ارتباط با تربیت فرزندان در پیش می گیرند. آنها تنها از فرزندان خود انتظار فرمانبرداری بدون چون و چرا دارند. این والدین سختگیر بوده و روشی مقتدرانه و سخت را برای تربیت فرزند خود برگزیده اند. به چنین والدینی با شیوه های سختگیرانه و مقتدرانه در فرزندپروری و وضع قوانین بدون توضیحات والدین مستبد می گویند. روانشناسی خانواده این طور می گوید که والدین مستبد لزومی به دادن پاسخ و یا توضیحی به فرزند خود نمی بینند و تنها از فرزند انتظار اطاعت را دارند. از دیدگاه آنان فرزند خوب فرزندی مطیع است. این شیوه سختگیرانه می تواند برای فرزند آسیب های فراوانی را به دنبال داشته باشد. در روش مستبدانه کنترل زیادی بر فرزند اعمال می شود و محبت کمی به او داده می شود. این شیوه والد را در نگاه فرزند خشک و عبوس و بدون انعطاف نشان می دهد. در این شیوه اهمیت بسیار کمی به احساسات و هیجانات کودک داده می شود و صمیمت عاطفی کمی با کودک برقرار می شود. احتمال زیادی وجود دارد که افرادی با عزت نفس پایین و مطیع از طریق این شیوه فرزندپروری شکل بگیرند.

شیوه فرزندپروری سهل گیرانه

در این روش با والدینی آسان گیر و مهربان روبه‌رو هستیم که کمترین میزان دخالت را در کنترل کودک و احساست و هیجانات او انجام می دهند. آنها تنها تلاش می کنند تا نقش جهت دهی به رفتارهای کودک داشته باشند. حضور این نوع والدین در رفتار فرزند تنها زمانی نمود می یابد که مشکلی جدی پیش آمده باشد. مدارای زیاد و مهربانی در این شیوه فرزندپروری بسیار به چشم می خورد. در این شیوه والدین در نقش دوستان فرزند خود ظاهر می شوند و به حرفهای آنها گوش داده و به احساسات و هیجانات آنها احترام می گذارند. در این نوع رابطه کمترین میزان قوانین وضع می شود و کمترین میزان توقع و انتظار از فرزند وجود دارد. در این شیوه والدین در نقش افرادی مراقبت کننده و مهربان در نظر فرزند ظاهر می شوند. روانشناسی خانواده می گوید افرادی که در خانواده های سهل گیر تربیت می شوند افرادی بدون توجه به قوانین و مقررات هستند و احتمال اینکه به سمت رفتارهای آسیب زا و ناهنجار بروند زیاد است. همچنین آنها لزومی برای رعایت قوانین و احترام به حقوق دیگران نمی بینند.

شیوه فرزندپروری مقتدرانه

روانشناسی خانواده می گوید در روش فرزندپروری مقتدرانه از تلفیق روش های مستبدانه و سهل گیرانه استفاده می شود. در این روش والدین به انضباط و نظم و وجود قوانین و مقررات اهمیت می دهند و از فرزندشان می خواهند که به این قوانین احترام بگذارد. آنها برای رعایت این قوانین ارزش زیادی قائل هستند در عین حال احساسات و هیجانات فرزند را نیز نادیده نمی گیرند. والدین در این سبک بر حفظ روابط صمیمانه با فرزندانشان تأکید دارند و برای دستیابی به آن می کوشند. آنها تصمیمی مستقل را از فرزندشان با رعایت قوانین انتظار دارند. همچنین تنبیه هایی هدفمند را برای تغییر رفتار فرزندشان در پیش می گیرند. در این سبک انرژی زیادی بر روی تربیت فرزندان گذاشته می شود و نتایج مثبتی نیز در جلوگیری از رفتارهای آسیب زا به وجود خواهد آمد. در شیوه فرزندپروری مقتدرانه قوانین همراه با محبت و توضیح برای رعایت آنها از جانب والدین به چشم می خورد. این شیوه فرزندپروری روشی مناسب تر در برابر دیگر شیوه هاست و نتایج مثبت و قابل توجهی نیز خواهد داشت. فرزندانی که با شیوه مقتدرانه تربیت شوند افرادی مستقل و مسئول هستند که احتمال دستیابی آنها به موفقیت و شادی بسیار بالا است. این روش مناسب ترین شیوه فرزندپروری از دیدگاه روانشناسی خانواده است که افرادی با احترام به قوانین و دیگر افراد را به وجود خواهد آورد. همچنین همدلی، مهربانی و صمیمت در این افراد وجود دارد.[/vc_column_text][mk_image src=”http://www.omidanhozoor.com/wp-content/uploads/2019/08/dfsda.jpg” image_size=”full” align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=”.vc_custom_1566807600789{margin-bottom: 0px !important;}”]

شیوه فرزندپروری طردکننده یا بی اعتنا

نامناسب ترین شیوه فرزندپروری روشی است که روانشناسی خانواده نام شیوه طردکننده را بر روی آن گذاشته است. در این شیوه والدین به طرد فرزند خود دست می زنند تا بتوانند به نتایح مطلوب از دید خود دست یابند. آنها احساسات و عواطف فرزند خود را نادیده می گیرند و با آنها کمترین میزان ارتباط را دارند. همچنین توجهی نسبت به رفتار و یا نظارت بر رفتار فرزندانشان ندارند. این روش می تواند سلامت روان فرزند را مورد تهدید جدی قرار دهد. افرادی که با این شیوه تربیت می شوند در بزرگسالی درگیر افسردگی، اعتماد به نفس پایین و شخصیت اجتنابی خواهند بود. همچنین در آنها عملکرد تحصیلی ضعیف و مشکلات رفتاری بیشتر به چشم می خورد. آنها همچنین می توانند درگیر اضطراب به شکل مداوم باشند و در بزرگسالی به سمت مواد مخدر گرایش پیدا کنند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]